Aan het eind van onze rustdag wordt het tijd voor een excursie, op naar de Grand Canyon. We moeten 40 miles rijden om er te komen, maar dan heb je ook wat, de canyon is spectaculair, in structuur, in grootte, in kleur.
Het tijdstip is geen toeval, naar verluidt zou de ondergaande zon de beste ‘photo opportunity’ zijn voor dit wereldwonder van de Nieuwe Wereld. U begrijpt, de fotografie laat ik graag over aan de werkelijke professionals.

Na de pracht van de valleys en canyons in New Mexico en Arizona valt het zuidelijk deel van Utah ons in eerste instantie een beetje tegen. Het blijkt een soort veredeld Zwitserland, naaldbomen en bergen – je moet er van houden, nog net geen stoetjesliften maar wel blokhutten en veel toeristische uitspanningen.
We doen er ons voordeel mee, er is een fastfood met WifI voor de blogpost, grijpen de gelegenheid om te tanken en doen boodschappen inclusief een Stars&Strips voor 55 dollarcent, het patriottisme is aanstekelijk.

We weerstaan de verleiding om door te scheuren naar de Mormonen in Salt Lake City en blijven bij het oorspronkelijke plan – niet voor niets al die boeken gelezen ter voorbereiding. En dat is maar goed ook, als we Scenic Byway 12 inslaan komen we in een wereld van Kodak-fotomomenten terecht, een van de vele trekpleisters heet zelfs het Kodachrome Basin State Park.
Volgens het eerste informatiebord, er volgen er nog meer, is de route een verzameling ‘breathtaking views, like individual jewels on a necklace, put them together they have no equal’ – and indeed it is.

Als we aan het eind van de Highway 12 komen, gaat het voor de verandering even niet helemaal volgens planning, we vinden de beoogde campground zonder problemen, prachtig gelegen, maar nogal elementair qua voorzieningen (lees: alleen water). Omdat het nog vroeg is besluiten we op de bonnenfooi verder te rijden, we zijn per slot van rekening al eerder campings tegengekomen die niet op de kaart stonden. We rijden steeds verder over de hoogvlakte van Utah en terwijl de schemering invalt wordt het steeds onherbergzamer, nog slechts heel sporadisch een dorp (overigens wel steeds met een kerk van de LDS, The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints).

Goede raad is duur, in dit geval laten we de TomTom de route kiezen, we zoeken op én een RV-park én een motel, dit laatste voor het geval dat.
Drie kwartier later doemen naast de afrit van de Interstate de rode neonletters van de Butch Cassidy Campground *) op.

*) niet alleen met warme douches, echte wc’s (geen Dixi’s) en elektriciteit, maar ook campingbrede Wifi: deze post komt tot u live vanuit Salina (UT).