[sorry guys: no English version]

Bruggen over de Chicago river vanaf de ‘turnpike’
Vanuit de camping ground aan de oevers van Lake Michigan, ons basiskamp, rijden we op de tolweg naar Chicago. Spannend om hier zelf auto te rijden en de skyline steeds dichterbij te zien komen.

We parkeren in het centrum, speciaal weekend tarief van slechts $12 en gaan onderweg naar het nabij gelegen Art Institute. In het Millenium Park raken we verzeild in een manifestatie waarvan alle deelnemers in het wit-rood gekleed gaan. Het duurt even eer we begrijpen dat het een soort Poolse landdag is, met veteranen, schoolkinderen dansgroepen en politie afdelingen die een optocht houden tegen de achtergrond van de skyline.
En het weer is werkelijk prachtig, hoewel het ook behoorlijk waait, inderdaad, the windy city.

Het Chicago Art Institute is fantastisch, een enorme collectie, veel spannende moderne kunst, maar er is zo veel dat je moet kiezen om niet te verdrinken in het aanbod. Ik stel voor ons te beperken tot de kunst van Amerikaanse bodem. Hoogtepunt is het Amerikaanse schilderij bij uitstek van de boerin en boer met hooivork, American Gothic. Een icoon, maar het heeft zijn kracht behouden en is niet verworden tot koekblik-clicé, en wonderschoon geschilderd.

Bij het verlaten van het Art Institute werpen we een blik op het historisch begin van Route 66 en vertrekken we naar het Chicago History Museum.
Onderweg komen we meer geschiedenis tegen in de vorm van keurig opgeruimd-schone stegen die de achterkant van de luxe avenues vormen en waar soms een glimp van vroegere Chicago te zien is.

En over vroeger gesproken, het Chicago History Museum laat de bewogen sociale geschiedeis van Chicago op soms bijna tastbare wijze zien en is bijna on-Amerikaans genuanceerd.

Op de hoek van de straat stappen we een Starbucks binnen, er is een soort van happy hour; twee frappuccino’s voor de prijs van één. Pauze en tijd voor het internet, mail ophalen, zaken regelen,  en eindelijk een postje voor het blog publiceren. Vooral het overzetten van de foto’s van de camera naar de computer heeft nogal  wat voeten in de aarde, maar het lukt.

We lopen langs Lake Michigan naar de John Hancock Tower, niet het hoogste gebouw, maar net aan de rand van downtown Chicago. Daardoor biedt het observatie dek op de hoogste verdieping een prachtig zicht op het centrum. En ook heel interessant om te zien, de enorme uitgestrektheid van de stad en het onderliggende grid van straten.

We hebben dan toch geluk gehad dat het internetten en foto’s posten enige moeite kostten; we arriveren op de bovenste verdieping op het moment van zonsondergang.