Dankzij zoeken met Google heb ik voor onze laatste overnachting een kampeerplek gevonden op slechts iets meer dan een uur rijden van San Francisco, we zitten dus ruim in onze tijd. We beginnen de dag met het opnieuw inpakken van al onze spullen, behalve onze reguliere bagage slepen we namelijk ook nog van alles mee uit Michigan: naast een dekbed (kwam goed van pas in de bergen!), ook een schemerlamp, een enorme Michigan-bestendige winterjas, boeken en andere studiespullen. We weten alles in twee extra tassen te krijgen en zullen straks alles dumpen bij ons logeeradres voor we de auto terugbrengen.
Maar voor het zover is, gaan we eerst op sightseeing in de centrale Californische vallei, doen een laatste boodschap en sturen het thuisfront een teken van leven via de Wifi van de Starbucks.

Op de 24e dag sinds het vertrek uit New York, na 16 staten en 5871 miles rijden we San Francisco binnen.
Nu leek het me wel stoer om de route zo te plannen dat we dat via de Golden Gate brug de stad zouden binnenrijden, maar dat blijkt bijna een anti-climax. Alles verloopt buitengewoon soepeltjes door de navigatie, weinig avontuurlijk, zelfs tol betalen is stressvrij want dat gaat via kentekenregistratie met achteraf betalen via internet.
De befaamde heuvels van San Francisco daarentegen zijn wel spannend, sommige straten zijn enorm stijl en je bent verplicht te stoppen op het kruispunt voor je om ander verkeer eerst voor te laten gaan. Aan de verkeersregel dat stijgend verkeer voorrang heeft doen ze hier niet.

San Francisco heeft Zuid-Europese allure, zonnig, aangenaam warm, maar niet benauwd – want zeewind van de Pacific, ook mist trouwens!
De meeste bebouwing is laag, twee of drie verdiepingen, ons AirBnb-logeeradres is op de derde verdieping een ‘pre 1906-earthquake’ huis. Als we onze bagage afgeleverd hebben, rijden we nogmaals dwars door de stad om de campervan in te gaan leveren, de Spitfire heeft ons veilig van ‘coast to coast’ gebracht – es ist vollbracht, we gaan te voet San Francisco verkennen.

Naschrift
Later zullen we de auto nog terugzien achter slot en grendel in een depot – dat gaat ons wel aan het hart na al die weken trouwe dienst.