Brug over de Mississippi ten noorden van St. Louis

Eén van de moeilijkste aspecten om na te vertellen, in woord of in beeld, is de afstanden die we afleggen. Ik kan een getal noemen, bijvoorbeeld 2517 miles sinds het vertrek uit NY, het aantal dagen onderweg (11) of het aantal Staten (10), maar dat we elke dag in een ander landschap rondrijden en in een andere wereld terechtkomen is bijna niet te bevatten. Daarbij geeft het blog een vertekend beeld, de foto’s bij deze aflevering komen uit Missouri, maar het stukje wordt geschreven in Oklahoma, op de foto’s zon. Ik schrijf deze ochtend in de auto met motregen en gisteren (donderdag) waren er zulke wolkbreuken dat de weg niet meer te zien was; overal langs de weg zijn ‘storm shelters’ te koop: ja, we zijn in Oklahoma, maar meer daarover later, want eerst moeten we de Mississippi oversteken.

Pont over Mississippi

Zelfde pont – blijkt de Illinois

We komen een bord tegen ‘Ferry to Brussels,’ dat lijkt ons wel wat en we steken de enorm brede rivier over met de pont. Doordat de wegenkaart die we hebben de gehele USA in beeld brengt en de schaal daarom niet zo gedetailleerd is, kost het ons een tijdje rondrijden eer we begrijpen waar we terecht gekomen zijn. We bevinden ons in een driestromen-land, we zijn niet de Mississippi maar de Illinois over gestoken. De Missouri rivier kruisen we onderweg naar St. Louis, maar nu per brug.

Skyline St. Louis

Old Route 66

Oeververbindingen blijft het thema als we verder gaan naar Springfield. Waren we daar niet al geweest? Ja, maar nu is het Springfield, Missouri. We volgen de interstate, dat rijdt lekker door, maar nemen soms een afslag om ‘Old 66’ een tijdje te volgen en de ‘scenic byway’ voert ons over ouderwetse vakwerkbruggen.
Het is de romantiek van de vergane glorie, de bruggen zijn veelal in slechte staat, zoals trouwens veel infrastructuur in heartland America. Een van de Route 66 landmarks, de brug bij de Devil’s Elbow, is zelfs geheel afgesloten om gerenoveerd te worden.

Devil’s Elbow


Devil’s Elbow,  met campsite bouwvakkers.


Campsite in Missouri met uitdragerij Swart

We vervolgens onze weg en gaan onderweg naar onze eigen campsite, elke keer weer in een State Park; aan het eind van de dag kamperen blijkt de verbindende factor tussen alle dagen op pad te zijn. Natuurlijk is er de luxe van de verwarmde ‘shower houses’ (inclusief warme douche) en het kunnen uitrollen van het verlengsnoer om all onze elektronica op te kunnen laden, maar het is vooral de rust van het buiten zijn aan een meertje of in een bos aan het eind van de dag wat het zo aangenaam maakt.